باب اول در عدل و تدبیر و رای


بخش ۱ - سر آغاز

بخش ۲ - حکایت در تدبیر و تأخیر در سیاست

بخش ۳ - گفتار اندر بخشایش بر ضعیفان

بخش ۴ - در معنی شفقت بر حال رعیت

بخش ۵ - حکایت در شناختن دوست و دشمن را

بخش ۶ - گفتار اندر نظر در حق رعیت مظلوم

بخش ۷ - هم در این معنی

بخش ۸ - حکایت در معنی شفقت

بخش ۹ - حکایت اتابک تکله

بخش ۱۰ - حکایت ملک روم با دانشمند

بخش ۱۱ - حکایت مرزبان ستمگار با زاهد

بخش ۱۲ - گفتار اندر نگه داشتن خاطر درویشان

بخش ۱۳ - حکایت در معنی رحمت با ناتوانان در حال توانایی

بخش ۱۴ - حکایت

بخش ۱۵ - اندر معنی عدل و ظلم و ثمرهٔ آن

بخش ۱۶ - حکایت برادران ظالم و عادل و عاقبت ایشان

بخش ۱۷ - صفت جمعیت اوقات درویشان راضی

بخش ۱۸ - حکایت عابد و استخوان پوسیده

بخش ۱۹ - گفتار اندر نکوکاری و بدکاری و عاقبت آنها

بخش ۲۰ - حکایت شحنه مردم آزار

بخش ۲۱ - حکایت حجاج یوسف

بخش ۲۲ - در نواخت رعیت و رحمت بر افتادگان

بخش ۲۳ - حکایت در این معنی

بخش ۲۴ - گفتار اندر بی‌وفائی دنیا

بخش ۲۵ - در تغیر روزگار و انتقال مملکت

بخش ۲۶ - حکایت قزل ارسلان با دانشمند

بخش ۲۷ - حکایت

بخش ۲۸ - حکایت پادشاه غور با روستایی

بخش ۲۹ - حکایت مأمون با کنیزک

بخش ۳۰ - حکایت درویش صادق و پادشاه بیدادگر

بخش ۳۱ - حکایت زورآزمای تنگدست

بخش ۳۲ - حکایت در معنی خاموشی از نصیحت کسی که پند نپذیرد

بخش ۳۳ - گفتار اندر رای و تدبیر ملک و لشکرکشی

بخش ۳۴ - گفتار اندر نواخت لشکریان در حالت امن

بخش ۳۵ - گفتار اندر تقویت مردان کار آزموده

بخش ۳۶ - گفتار اندر دلداری هنرمندان

بخش ۳۷ - گفتار اندر حذر کردن از دشمنان

بخش ۳۸ - گفتار اندر دفع دشمن به رای و تدبیر

بخش ۳۹ - گفتار اندر ملاطفت با دشمن از روی عاقبت اندیشی

بخش ۴۰ - گفتار اندر حذر از دشمنی که در طاعت آید

بخش ۴۱ - گفتار اندر پوشیدن راز خویش