الباب العاشر فی سبب تصنیف الکتاب و بیان کتابة هذا الکتاب رعایة لذوی الالباب


در عذر گوید

اندر خط و قلم و کاغذ و خاطر گوید

فی حسب حاله و بیان احواله و سبب احترازه من اهل الدّنیا وانزوائه و تجریده من‌الخلائق و سبب تصنیف هذاالکتاب

فی افتخار نفسه علی اهل عصره

فی بیان حاله و حسب احواله رحمة‌اللّٰه علیه

فصل اندر ضعف و پیری

فصل اندر تبدیل حال

التمثّل فی‌الاجتهاد

در رهایی جستن جان گوید از تن

اندر تفضیل سخن خویش گوید

اندر مدح خواجهٔ عمید احمدبن مسعود تیشه و وصف حال خانه‌ای گوید که از جهت حکیم سنایی کرده بود و اسباب مهیّا گردانیده

یمدح الشیخ الامام جمال‌الدّین فخرالاسلام تاج الخطباء احمدبن محمّدالملقّب بالحذور

در قناعت و انزوای خویش گوید

فی‌القناعة

حکایت

التمثیل

حکایت

در صفت خلوت و تنهایی گوید

در وصف بی‌طمعی و خویشتن‌داری خود گوید

اندر افتخار خویش فرماید

اندر ضعف خویش گوید

اندر بد دلی خویش گوید

حکایت

فی ذم‌الجهال والناصحین لهم

حکایت

در شرع و شعر گوید

کتاب کتبه الی بغداد مع نسخة تصنیفه انفذه عند الامام الاجل الاوحد برهان‌الدّین ابی‌الحسن علی‌بن ناصر الغزنوی یعرف به بریان‌گر