مثنوی گرگ نامه


* درباره ی مثنوی گرگ نامه

۰۱ - گر مساواتی به احکام قضاست

۰۲ - در به روی غمگساران بسته‌ایم

۰۳ - عیب اُشتر را به او گفتند فاش

۰۴ - هر کسی با دیگ گردد همنشین

۰۵ - مرد رندی بر لب دریا نشست

۰۶ - واعظی می‌گفت: شیطانِ لعین

۰۷ - مُقتدای مردمان ، دیوان شدند

۰۸ - آدمی باشد چو معجونی عجیب

۰۹ - من به که لبیک گویم ای احد؟

۱۰ - من سقوطی کرده‌ام از آسمان

۱۱ - طبع انسان طالب وهم و گمان

۱۲ - چون شنیدم از جهان بوی کباب

۱۳ - من درین دنیا به دنبال چه‌ام؟

۱۴ - تا به آن روزی که دندان داشتی

۱۵ - بشنو از مُلا و عقل ابترش

۱۶ - نکته‌ای را خوانده‌ام از « بوالعلا »

۱۷ - بوالحسن نامی ، سفیه و بدخصال

۱۸ - قاضی شهری به بی‌عقلی مَـثَل

۱۹ - مفلسی از تنگدستی در عذاب

۲۰ - هر نِدا را نیست ، امّید جواب

۲۱ - « سالکی » از معجزات زر بگو!

۲۲ - پیش او از فقر نالیدن خطاست

۲۳ - گفت مسکینی گرسنه ، با کسی

۲۴ - از چه می‌گویی جهان بی‌صاحبست؟

۲۵ - عالِمی می‌گفت تاریخ جهان

۲۶ - شکوه‌ها دارم من از جُور فلک

۲۷ - عقل اگر داری مکن طی مسیر

۲۸- آنچه خواهی ، چون نمی‌گردد حصول

۲۹ - هر چه دنیا بذر درد و رنج داشت

۳۰ - من نکردم این فلک را خدمتی

۳۱ - نکته‌ای گویم ز جبر و اختیار

۳۲ - گر نداری در دهان دندانِ تیز

۳۳ - گاه اگر لطفی ببینی از فلک

۳۴ - چون تملّق ، هیچ کالا در جهان

۳۵ - مردی اسب خویش را گم کرده بود

۳۶ - آدمی گر گِرد سازد بار و برگ

۳۷ - آن فقیر گرسِـنِه ، وقت نماز

۳۸ - آدمی چون سیر شد ، عصیان کند

۳۹ - از ریا و کذب و نیرنگ و حسد

۴۰ - تا به کِی تولید انبوه ، ای عزیز

۴۱ - کودکی ، گم کرد راه خانه‌اش

۴۲ - احمقی ، خوابیده می‌نوشید آب

۴۳ - ابلهی را بچه در چاه اوفتاد

۴۴ - آزمندی ، خیکی اندر بحر دید

۴۵ - کرد سلطانی ز درویشی سؤال

۴۶ - نعمتی دان ، مستی غم‌سوز را

۴۷ - غالبًا ، شادی انسان از بلاست

۴۸ - بر در انعام دنیا می‌روی؟

۴۹ - رفت دزدی خانه مردی فقیر

۵۰ - ای فلک ، نعمت به من ده بی حساب

۵۱ - مُدّعی من می‌شوم روز حساب

۵۲ - جاهلی در مرقد عبدالعظیم

۵۳ - نقش ِ شیطان چیست در دنیای ما؟

۵۴ - گفت آن « نوشیعه » را مرد یهود

۵۵ - شد سوار اسب ، ملا نصردین

۵۶ - آن یکی پرسید اشتر را که هی

۵۷ - زارعی ، بر آسمان نالد ، ببار

۵۸ - ابلهی کرد از فقیهی این سؤال

۵۹ - آن یکی گفتا که من پیغمبرم

۶۰ - بانگ ، در بازار می‌زد ، احمقی

۶۱ - بشنو این قصه ز دوران قدیم

۶۲ - وقت مرگِ خویش ، پیری گورکَن

۶۳ - این جهان ، زایشگه درد و بلاست

۶۴ - کاش بودی حضرتِ آدم عقیم

۶۵ - آن عرب اشتر به صحرا بُرده بود

۶۶ - با شرارت ، آتشی افروختی

۶۷ - این شنیدم مُشرکی از باده مست

۶۸ - آن یکی گفتا به مُلا نصردین

۶۹ - ابلهی ، مهمان شد اندر مجلسی

۷۰ - آن یکی گفتا به مردِ یخ فروش

۷۱ - واعظی می‌گفت در روز حساب

۷۲ - مرد عیاری ، سواره ، حین ِ گشت

۷۳ - آن سه کودک چند گردو یافتند

۷۴ - خوش بُوَد ذکری از آن مرد غریب

۷۵ - گربه ای در معبدی با راهبان

۷۶ - یادم آید چند سالی پیشتر

۷۷ - یک لطیفه یاد دارم از قدیم

۷۸ - عارفی یک شب به هنگام دعا

۷۹ - سارقی قفل دکانی می‌بُرید

۸۰ - نیکمردی در دفاع از میهنش

۸۱ - بهر ثروت ، روز و شب کوشیده‌ای

۸۲ - در سرای خویش ، ملا خفته بود

۸۳ - مور مسکین ، تا رَوَد بر خاک پَست

۸۴ - هر چه باشد جامهٔ تو پاک‌تر

۸۵ - هیچ می‌دانی اگر شیطان نبود

۸۶ - من ندیدم ، یا نباشد هیچکس

۸۷ - گو چه کس بودت به مقصد رهنمون؟

۸۸ - شادمان می‌زیستم اندر بهشت

۸۹ - آرزو می‌کرد ملانصردین

۹۰ - این سخن می‌گفت ملا با خدا

۹۱ - آدمی از کِبر خود دارد گمان

۹۲ - زد خطایی سر ز ملانصردین

۹۳ - مؤنس ایام تنهایی من