رباعی شمارهٔ ۵۸۹


درد دل من دواش می‌دانی تو

سوز دل من سزاش می‌دانی تو

من غرق گنه پردهٔ عصیان در پیش

پنهان چه کنم که فاش می‌دانی تو

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم