رباعی شمارهٔ ۶۱۶


تا کی زجهان پر گزند اندیشه

تا چند زجان مستمند اندیشه

آن کز تو توان ستد همین کالبدست

یک مزبله گو مباش چند اندیشه

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم