رباعی شمارهٔ ۶۴۴


ای دل تا کی مصیبت‌افزا گردی

ای خون شده چند درد پیما گردی

انداختیم دربدر و کوی به کوی

رسوا کردی مرا، تو رسوا گردی

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم