رباعی شمارهٔ ۶۵۷


ای دل بر دوست تحفه جز جان نبری

دردت چو دهند نام درمان نبری

بی درد زدرد دوست نالان گشتی

خاموش که عرض دردمندان نبری

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم