شمارهٔ ۱۴۰


در راه نشابور دهی دیدم بس خوب

انگشتهٔ او را نه عدد بود و نه مره

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم