رباعی شمارهٔ ۷۹


ز آن رو که هوا، بوی خوشت می‌گیرد

دی را دمی از باد هوا نگریزد

بر باد هوا بید به بویت ارزد

در پای صبا شمع به عشقت میرد

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم