رباعی شمارهٔ ۹۷


در وصل نماند بیش ازین تدبیرم

پیشم بنشین دمی که پیشت میرم

چون اشک ز چشم من جدا خواهی شد

آخرکم آنکه در کنارت گیرم

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم