شمارهٔ ۴۳


نان سیاه و خوردی بی چَربو

و آنگاه مَه به مَه بود این هر دو

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم