غزل شمارهٔ ۲۶۴۲


ای امل آواره فرصت را چه رسواکرده‌ای

نوحه‌کن در یاد امروزی‌که فردا کرده‌ای

حسن مطلق را مقید تاکجا خواهی شناخت

آه از آن یوسف‌که در چاهش تماشاکرده‌ای

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم