شمارهٔ ۴۲


کار خود را به کردگار گذار

تا ترا مصلحت بیاموزد

لطف او بی‌سبب سبب سازد

قهر او با سبب سبب سوزد

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم