شمارهٔ ۱۲۶


تویی چرخ و بس بد ترا فخر رفعت

منم خاک و بس بد مرا ذُلّ پستی

شکستی دلم را ولی شکر گویم

که دل از شکستن پذیرد درستی

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم