غزل شمارهٔ ۴۵۷


فانی تمام خدمت اوست

باقی به بقای حضرت اوست

از رحمت اوست جمله عالم

او غرقهٔ بحر رحمت اوست

نعمت چه کند چو نعمت‌اللّه

پروردهٔ ناز و نعمت اوست

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم