در خرابات مغان ما را بجو

رند سرمستی خوشی آنجا بجو

همچو قطره چند گردی در هوا

خوش روان شو سوی ما دریا بجو

هر دو عالم را به این و آن گذار

حضرت یکتای بی همتا بجو

خوش در آ در بحر بی پایان ما

تشنهٔ آب حیات از ما بجو

هر کجا کنجیست گنجی درویست

گنج او در جملهٔ اشیا بجو

گرد جو گردی برای آبرو

حاصل از دریا و جو ما را بجو

نعمت الله جو که تا یابی مراد

شارح اسما طلب اسما بجو