رباعی شمارهٔ ۱۰۴


آبست که در شیشه شرابش خوانند

با گل چو قرین شود گلابش خوانند

از قید و گل و مُل چو مجرد گردد

اهل بصر و بصیرت آبش خوانند

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم