رباعی شمارهٔ ۱۷۹


بردار نقاب و می نگر آن رویش

دانی که نقاب چیست یعنی مویش

موئی ز سر زلف نگارم به کف آر

آنگه بنشین و خوش خوشی می بویش

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم