رباعی شمارهٔ ۲۱۰


ما سوخته ایم و بارها سوخته ایم

وین خرقهٔ پاره بارها دوخته ایم

هر شعله که ز آتش ز سر شوق جهد

در ما گیرد از آنکه ما سوخته ایم

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم