رباعی شمارهٔ ۲۲۴


ما جمله حروف عالیاتیم مدام

پنهان ز همه به غیب ذاتیم مدام

هر چند کتاب عالمی بنوشتیم

پوشیده ز لوح کایناتیم مدام

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم