رباعی شمارهٔ ۲۳۲


با شمع رخش دمی چو دمساز شدم

پروانهٔ مستمند جانباز شدم

آن روز که این قفس بباید پرداخت

چون شهبازی به دست شه باز شدم

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم