رباعی شمارهٔ ۱۷


عرفی که همیشه در سلامت رو داشت

دیدم که عجب جای از آن بد خو داشت

صذ بیشهٔ شعله داشت در هر بن مو

صد خوشهٔ ناله بر سر هر مو داشت

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم