معاد

من

باد و

مادرِ هوا خواهم شد

و گردشِ زمین را

به‌سانِ جنبشِ مولی

در گندابِ تنم احساس

خواهم کرد.

بدون متن

من

خاک و

مولِ زمین خواهم شد

و هوا

به‌سانِ زهدانِ زنی در برم خواهد گرفت.

بدون متن

از سردیِ مرده‌وارِ پیکرِ خاکیِ خویش

رنجه خواهم شد.

از فشارِ شهوتناکِ بازوانِ نسیمیِ خویش

شکنجه خواهم شد.

از دیدارِ خویش عذابِ فراوان خواهم کشید

و سخنانِ همیشه را

در دو گوشِ بی‌رغبتِ خویش

مکرر خواهم کرد.

بدون متن

۱۳۳۸

بدون متن

سخنان دوستان

سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم