بر خاک ِ جدي ايستادم ...

بر خاکِ جدی ایستادم

و خاک، به‌سانِ یقینی

استوار بود.

به ستاره شک کردم

و ستاره در اشکِ شکِ من درخشید.

بدون متن

و آنگاه به خورشید شک کردم که ستارگان را

همچون کنیزکانِ سپیدرویی

در حرم‌خانه‌ی پُرجلالش نهان می‌کرد.

بدون متن

□

بدون متن

دیوارها زندان را محدود می‌کند،

دیوارها زندان را محدودتر نمی‌کند.

بدون متن

میانِ دو زندان

درگاهِ خانه‌ی تو آستانه‌ی آزادی‌ست،

لیکن در آستانه

تو را

به قبولِ یکی از این دو

از خود اختیاری نیست.

بدون متن

۱۳۳۶

بدون متن

سخنان دوستان

سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم