سحر به بانگِ زحمت و جنون

ز خوابِ ناز چشم باز می‌کنم.

کنارِ تخت چاشت حاضر است

ــ بیاتِ وَهن و مغزِ خر ــ

به عادتِ همیشه دست سوی آن دراز می‌کنم.

بدون متن

تمامِ روز را پکر

به کارِ هضمِ چاشتی چنین غروب می‌کنم،

شب از شگفتِ این‌که فکر

باز

روشن است

به کورچشمی‌ حسود لمسِ چوب می‌کنم.

بدون متن

۱۳۶۰

بدون متن

سخنان دوستان

سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم