شبِ غوک

خِش‌خشِ بی خا و شینِ برگ از نسیم

در زمینه و

وِرِّ بی واو و رای غوکی بی‌جفت

از برکه‌ی همسایه ــ

بدون متن

چه شبی چه شبی!

شرمساری را به آفتابِ پرده‌دَر واگذار

که هنوز از ظلماتِ خجلت‌پوش

نفسی باقی‌ست.

دیوِ عربده در خواب است،

حالی سکوت را بنگر.

بدون متن

آه

چه زلالی!

چه فرصتی!

چه شبی!

بدون متن

۲۶ تیرِ ۱۳۶۶

بدون متن

سخنان دوستان

سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم