آن روز در اين وادی...

به یادِ زنده‌ی جاودان مرتضا کیوان

بدون متن

آن روز در این وادی پاتاوه گشادیم

که مرده‌یی اینجا در خاک نهادیم.

بدون متن

چراغش به پُفی مُرد و

ظلمت به جانش درنشست

اما

چشم‌اندازِ جهان

همچنان شناور ماند

در روزِ جهان.

بدون متن

مُردِ‌گان

در شبِ خویش

از مشاهده بی‌بهره می‌مانند

اما بندِ نافِ پیوند

هم از آن‌دست

به جای است. ــ

یکی واگَرد و به دیروز نگاهی کن:

آن سوی فرداها بود که جهان به آینده پا نهاد.

بدون متن

۷ فروردینِ ۱۳۷۲

بدون متن

سخنان دوستان

سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم