ترانه

بر این کناره تا کرانه‌ی آمودریا

آبی می‌گذشت که دگر نیست:

رودی که به روزگارانِ دراز سُرید و از یاد شد

رودی که فروخشکید و بر باد شد.

بدون متن

بر این امواج تا رودبارانِ سند

زورقی می‌گذشت که دگر نیست:

زورقی که روزی چند در خاطری نقش بست

وانگه به خرسنگی برآمد و درهم شکست.

بدون متن

بر این زورق از بندری به شهرْبندری

زورق‌بانی پارو می‌کشید که دگر نیست:

پاروکشی که هر سفر شوریده دختری‌ش دیده به راه داشت

که به امیدی مبهم نهالِ آرزویی به دل می‌کاشت.

بدون متن

بر این رودِ پادرجای

امیدی درخشید که دگر نیست:

امیدِ سعادتی که پابرجا می‌نمود

لیکن در بسترِ خویش به جز خوابی گذرا نبود.

بدون متن

تیرِ ۱۳۷۳

بدون متن

سخنان دوستان

سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم