بوسه

لب را با لب

در این سکوت

در این خاموشی‌ گویا

گویاتر از هرآنچه شگفت‌انگیزتر کرامتِ آدمی به شمار است

در رشته‌ی بی‌انتهای معجزتی که اوست...

بدون متن

در این اعترافِ خاموش،

در این «همان»

که توانَد در میان نهاد

با لبی

لبی

بی‌وساطتِ آنچه شنودن را باید...

بدون متن

آن احساسِ عمیقِ امان، در این پیرانه‌سر

که هنوز

پرواز در تداوم است

هم ازآنگونه کز آغاز:

رابطه‌یی معجزآیت

از یقینی که در آن آشیان گذشت

در پایانِ این بهاران

تا گمانی که به خاطری گذرد

در آغازِ یکی خزان.

بدون متن

۱۵ خردادِ ۱۳۷۴

بدون متن

سخنان دوستان

سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم