نوروز در زمستان

سالی

نوروز

بی‌چلچله بی‌بنفشه می‌آید،

بی‌جنبشِ سردِ برگِ نارنج بر آب

بی گردشِ مُرغانه‌ی رنگین بر آینه.

بدون متن

سالی

نوروز

بی‌گندمِ سبز و سفره می‌آید،

بی‌پیغامِ خموشِ ماهی از تُنگِ بلور

بی‌رقصِ عفیفِ شعله در مردنگی.

بدون متن

سالی

نوروز

همراهِ به‌درکوبی‌ مردانی

سنگینی‌ بارِ سال‌هاشان بر دوش:

تا لاله‌ی سوخته به یاد آرد باز

نامِ ممنوع‌اش را

و تاقچه‌ی گناه

دیگر بار

با احساسِ کتاب‌های ممنوع

تقدیس شود.

بدون متن

در معبرِ قتلِ عام

شمع‌های خاطره افروخته خواهد شد.

دروازه‌های بسته

به‌ناگاه

فراز خواهد شد

دستانِ اشتیاق

از دریچه‌ها دراز خواهد شد

لبانِ فراموشی

به خنده باز خواهد شد

و بهار

در معبری از غریو

تا شهرِ خسته

پیش‌باز خواهد شد.

بدون متن

سالی

آری

بی‌گاهان

نوروز

چنین

آغاز خواهد شد.

بدون متن

نوروزِ ۱۳۵۶ و پاییزِ ۱۳۷۲

بدون متن

ارسال

سخنان دوستان

سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم