اندوه و شادی


هر جا کسی با خاطری خرم نشسته است

در خنده هایش، پرده غم نشسته است

اندوه هم در دل نماند جاودانه

زیرا « غم و شادی » کنار هم نشسته است

شاید نپاید، زانکه شادی چون چراغی

در رهگذار صر صر ماتم نشسته است

هر جا که دیدم ـ در کنار « شادمانی »

«‌ اندوه » در جان بنی آدم نشسته است

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم