رباعی شمارۀ ۱


هر تن که ز جمعِ انجمن می‌شکند

والله کمر و بازویِ‌من می‌شکند

سر تا قدم از هزار جا می‌شکنم

هر شاخه گلی که زین‌چمن می‌شکند

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم