رباعی شمارۀ ۴
گیرم که چمنچمن بهار آرَد گل
بشکفتهقیامتی به بار آرَد گل
شایستهٔ گورِ عاشقی گر نشود
ای سبزه جوانی به چه کار آرَد گل؟
ارسال
سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم