رباعی شمارۀ ۶


دل تنگ شود، به ناله‌اش درشکنم

خاموشیِ لب به دیدهٔ تر شکنم

دستم نرسد به دامنِ هیچ‌کسی

بنشینم و در سکوتِ خود وَرشکنم

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم