دشت
در نوازش های باد ،
در گل لبخند دهقانان شاد ،
درسرود نرم رود ،
خون گرم زندگی جوشیده بود .
بدون متن
نوشخند مهر آب ،
آبشار آفتاب ،
در صفای دشت من کوشیده بود .
بدون متن
شبنم آن دشت ، ازپاکیزگی ،
گوییا خورشید را نوشیده بود !
بدون متن
روزگاران گشت و... گشت؛
بدون متن
داغ بر دل دارم از این سرگذشت ،
داغ بر دل دارم از مردان دشت .
بدون متن
یاد باد آن خوش نوا آواز دهقانان شاد
یاد باد آن دلنشین آهنگ رود
یاد باد آن مهربانی های باد
« یاد باد آن روزگاران یاد باد»
بدون متن
دشت با اندوه تلخ خویش تنها مانده است
زان همه سرسبزی و شور و نشاط
سنگلاخی سرد بر جا مانده است !
بدون متن
آسمان از ابر غم پوشیده است ،
چشمه سار لاله ها خوشیده است ،
بدون متن
جای گندم های سبز ،
جای دهقانان شاد ،
خارهای جانگزا جوشیده است !
بانگ بر می دارم از دل :
« خون چکید از شاخ گل ، باغ و بهاران را چه شد ؟
دوستی کی آخر آمد ، دوستداران را چه شد؟ »
سرد و سنگین ، کوه می گوید جواب :
ــ خاک ، خون نوشیده است!
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم