در پشت میله‌های قفس، از سرِ ملال

با خطِ خوش نوشتم

بیتی به حسب حال

« اول بنا نبود بسوزند عاشقان

آتش به جان شمع فتد کاین بنا نهاد»

بدون متن

چشمم میان خط

بر روی لفظ «آتش» لرزید، ایستاد

بدون متن

دیدم: هزار شاخة گل را که بی گناه

در خط آتش‌اند.

بیدادهای مشعله‌افروز جنگ را

با خطّ خون خویش

بر خاک می کشند!

بدون متن

یک قطره اشک سوزان

بر آتش اوفتاد