جهانا ! فسون تو ام بی اثر شد

نگیرد مرا جذبه ی مهر و ماهت

نه آن زعفرانی فروغ غروبت

نه آن لعلگون پرتو صبحگاهت

بدون متن

جهانا !‌ ملال از تو دارم

ملالی که آغاز و پایان ندارد

ملالی که سامان نگیرد

ملالی که درمان ندارد

بدون متن

تو زین پیش ، زیباتر از حال بودی

دریغا که امروز ، دیگر نه آنی

مرا پیر کردی و خود پیر گشتی

جهانا ! تو قدر جوانی چه دانی ؟

بدون متن

مرا روزها مرد و امید ها مرد

ترا آسمان ها نوید سفر داد

همه گشتی و گشتی و باز گشتی

سپس آسمانت فریبی دگر داد

بدون متن

من اینک نه آنم که بودم

تو اینک نه آنی که بودی

تو با رنج خود ، کاستی از نشاطم

بر اندوه بی انتهایم ،‌ بر عذابم فزودی

بدون متن

جهانا !‌ ملال از تو دارم

ملالی که پایان ندارد

ملالی که سامان نگیرد

ملالی که درمان ندارد