او بود ، او که زندگیم را تباه کرد

او بود کانچه بود به باد فنا سپرد

او بود کانچه در دل من خانه کرده بود

از من ربود و برد و ندانم کجا سپرد

بدون متن

او بود ، او که زندگیم را به خون کشید

وانگه بر آنچه کرد ، نگه کرد و خنده کرد

چون ‌آفتاب صبح که بر مرگ تیرگی

خندید و شمع سوخته را سرفکنده کرد

بدون متن

گفتم که شور عشق وی از سر بدر کنم

اما خدا نخواست ، دریغا !‌ خدا نخواست

وان شیوه های نغز که عقلم به کار بست

بر عشق من فزود و ز اندوه من نکاست

بدون متن

دیدم که سرنوشت سیاهم جز این نبود

آری ، جز این نبود که پابند او شوم

چونناله ای که بفشردش پنجه ی سکوت

از لب برون نیامده در دل فروشوم

بدون متن

کنون من و خیال من و انتظار من

وین شام تیره دل که در او یک ستاره نیست

گر بایدم گریختن از چنگ این خیال

جز مرگ چاره سوز مرا راه چاره نیست