خلوت نشین خاطر دیوانه ی منی

افسونگری و گرمی افسانه ی منی

بودیم با تو همسفر عشق سالها

ای آشنا نگاه که بیگانه منی

هر چند شمع بزم کسانی ولی هنوز

آتش فروز خرمن پروانه منی

چون موج سر به صخره ی غم کوفتم ز درد

دور از تو ای که گوهر یک دانه منی

خالی مباد ساغر نازت که جاودان

شورافکنی و ساقی میخانه منی

آنجا که سرگذشت غم شاعران بود

نازم تو را که گرمی افسانه منی