چنین که جلوه کنان درکنار آینه ای

گل شکفته ی صبح و بهار آینه ای

نگاه و حیرت آیینه محو جلوه ی توست

سپیده سحر شام تار آینه ای

ز نقش روی تو روشن شود شبان غمش

فروغ دیده ی شب زنده دار آینه ای

به گیسوان سیاهت شکست غم مرساد

که سرمه ی نگه بی غبار آینه ای

تو را به کام رقیبان کجا توانم دید

دریغ ایدم ای گل که یار آینه ای