قلمستان تنهاست

با کلاغان حریصی که بر انگشتانش

میوه پاییزند

با دم باد که می پوید بیهوده به دور و بر او

با تن تنبل ابر

که چه بی حاصل می اندازد سایه بر روی سر او

قلمستان تنهاست

و چه از او دور ست

صوت غمناک خروس پنهان

پرپر شعله افشان پناه تپه

رفت و آمدهای برزگر بیل به دست

هر چه بر حاصل اندیشه نو کاشته ام می نگرم

هرچه در خاطر خود می پویم

قلمستان تنهاست

باز افسوس کنان می گویم

بدون متن