از صدایی گنگ

خواب شیرینم پرید از سر

باز زندان بود و خاموشی

و صدای گامهای پاسبانان بر فراز بام

و تکاپوهای نامعلوم این هم حنجره من مرد دیوانه

در میان روزن پر میله و مهتاب

پیش تر رفتم

با اشارات سر انگشتش

ماه را می خواند و با من زیر لب می گفت

گوش کن

من کلیدی از فلز روشن مهتاب خواهم ساخت

و تمام قفل ها را باز خواهم کرد

ماه پنهان گشت و او را من به جایش بازگردانم

پیر مرد پاکدل قرقرکنان خوابید

و مرا بگذاشت با خار خیال خویش

زودتر ای کاش

ماه را می خواند

دیرتر ای کاش برمی خاستم از خواب

بدون متن