غزل های وحشی به یادت سرودم

غم واژه دارد مداد کبودم

به وزن شقایق عزایی گرفتم

و با بغض وحشی به باغ وجودم

من از چاه طاقت و غار شکیبا

تحمل ندارم ولی می ربودم

به خاک قدومت تیمم بگیرم

به محراب یادت برقصد سجودم

صدایم شنیدی و گفتی جوابم

من بی تحمل ولیکن نبودم