در کوچۀ هیاهو گم شد دل اسیرم

گستاخ کوچه ها را آیا شود بگیرم ؟

دل می گریزد از من در روزگار پیری

تنهاتر از همیشه بی ادعا بمیرم

در کورۀ محبت تفتیده گشت جانم

بازیچۀ دل خود ،طفل است و من خمیرم

پندم نده برادر در کار عاشقانه

آن بت اگر بیاید والله ناگزیرم

باران اشک چشمم سیلاب آبرو شد

طوفان غم بخیزد از دامن کویرم