اول چه بود عشق و آخر چه هست عشق

بر خاست از خدا و در آدم نشست عشق

این تحفۀ خداست یا اسم اعظم است

می میرد آن کسی که ز قلبش گذشت عشق

مجنون مگر چه داشت به جز عشق در نهاد

بسیار بیستون که به روزی شکست عشق

از عشق زنده است هر آن چیز هست و نیست

بهتر که نیست آنکه نیارد بدست عشق

عالم خمار بود و میخانه ای نبود

خمخانه را ، مرا، همه را کرده مست عشق

بی عشق بهتر است نخوانی نماز خویش

سوی بهشت می برد آن بت پرست عشق