مرد شبگرد کوچه های دلم

همه دیدند مبتلای دلم

مثنوی های درد خواهد بود

حجم دیوان های های دلم

کفش هایی برای عرفان داشت

کوچه گرد خیال ، پای دلم

اضطرابی دوباره پنهان است

در تپشهای نا بجای دلم