لعل لب توست بهترینم

تمثیل خداست در زمینم

در خرمن بی بدیل گیسو

من مرد گدای خوشه چینم

جانم ز غمت چنان بسوزد

کآتش بجهد ز پوستینم

از کوچۀ اضطراب تا من

راهیست به وسعت یقینم