گفتی لبم برای لبت شیرین بیان کنم

عالیست جان من بگذار امتحان کنم

شیرین و تلخ هر چه که باشد لبت گل است

پروانه وش ز شهد لبت نوش جان کنم

ترسم کسی بدزد عزیزم لب تو را

باید لبت میان لب خود نهان کنم

گفتی لبت قساوت سنگ است وای من

باید به ناز بوسه ، دلت مهربان کنم

خاک زمین منم و تو زیبای آسمان

طوفان شوم مگر که سر از آسمان کنم

باشد که در ستایش گیسوی ناز تو

چون شانه خدمت تو و آن گیسوان کنم