وقتی آن ماه می زند چشمک

مثل خورشید میشوم...اما

پشت ابر بهانه چون برود

مثل شب می شوم شب یلدا

می رمد از دلم خدا وقتی

آن خدا گونه از سرم برود

مثل مرغی در آسمان اما

شوق پرواز از پرم برود

من به تو ای عزیز محتاجم

احتیاج مرا تو باور کن

گر به دریای خود نمی بری ام

توی ساحل مرا شناور کن