طبال


طبال بزن، بزن که نابود شدم

بر "تار" غروب زندگی "پود" شدم

عمرم همه رفت در کورهٔ مرگ

آتش زده استخوان بی دود شدم

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم